Het wonderlijke palingpunt
Er zat al een raar luchtje aan de uitwedstrijd tegen Volendam. Het had de burgemeester van het palingdorp behaagd om alle uitsupporters voor 13.00 uur te weren van de dijk. Dat bespaarde hem politie-inzet namelijk. Dat het hem ook een gezellige middag met een gemoedelijke voetbalsfeer en een leuke horeca omzet bespaarde dat deed er niet toe. We mochten uiteindelijk een klein uurtje op de befaamde dijk flanneren met onze clubkleuren. We zagen Nick van Simon, hij droeg een FC Dordrecht groene jas, dat was vast geen toeval.
Het uitvak zat lekker vol, zo’n 130 supporters hadden plaatsgenomen op de oranje stoeltjes. Volendam uit is dankzij de burgemeester niet meer een gezellig uitje maar voetbal blijft voetbal en dat was voor Dordt supporters de laatste weken geen straf.
De cateringdame zat op haar dooie gemak met naald en draad wat kleding te repareren. Een schouwspel op zich, op het veld viel er nog weinig te beleven. Natuurlijk was Dordt beter maar dat betaalde zich nog niet uit in doelpunten. Er werd reikhalzend uitgekeken naar de tweede helft.
Niks vermoedend op wat er komen ging zongen we onze helden toe. Tot de 67e minuut.
Wat er op dat moment gebeurde zou geen enkele soapschrijver kunnen verzinnen. Volendam scoorde uit het niks de 1-0 (Tommie ‘toet toet’ Overtoom, volgens de stadionspeaker), Volendam scoorde 5 minuten later uit het niks de 2-0 ( Ludcinio Morengo, zonder bijnaam), Dordt scoorde een minuut later de 2-1 ( Erixon ‘beng beng’ Danso).
Toen haalde iedereen even adem. Met een verse hap lucht aanschouwden we een blunder van scheidsrechter Janssen die een aangeschoten handsbal toekende aan een arm van een verkeerde speler. De verkeerde speler in kwestie (Jeffry Fortes) had al geel ontvangen en zag dus een rode kaart voor zich opdoemen. Er werd geprotesteerd, verhaal gehaald bij de grensrechter maar Janssen bleef bij zijn eigen visie.
Dordt mocht verder spelen met 10 man en kreeg ook een penalty tegen. Alsof het naaiwerk van de cateringdame zich had verplaatst naar het voetbalveld. Wat een idioterie. Gelukkig hebben wij een fantastische keeper ter compensatie en behield Warner Hahn ons van een onterechte 3-1. Het moment van de ommekeer, zoals we wel vaker hadden gezien.
Een lawine van geluid rolde uit onze longen: “Dordtenaren, Dordtenaren hé, hé!!!!!”
Kan je wel uit de Tempel der Beschaving komen maar een Barbaarse oerkreet is wel eens nodig. Of het kwam door ons lawaai of omdat arbiter Janssen toch een beetje spijt van zijn daden begon te krijgen, in ieder geval stond Volendam in de 80e minuut ook met 10 man. Een klein pleistertje op de wonde, het duel kon met een gelijk aantal worden uitgespeeld.
Ik zag vonken in de ogen van onze spelers. Zij waren op zoek naar gerechtigheid. Het was Paul Gladon die als een getergd roofdier de gelijkmaker op zijn naam schreef. “Hij zit erin!!!”, het doelpuntliedje van Volendam klonk nu uit Dordtse keeltjes. Misschien niet heel zuiver (dat was het doelpunt wel) maar hartstikke gemeend. We hadden nog een paar minuten te gaan en eigenlijk geloofden we allemaal nog in een overwinning.
Dit is Dordt op zijn best, schuim op de bekken van spelers en supporters. In de 90e minuut scoorde Rihairo Meulens de 2-3 maar het schuim van onze bekken had zich in de ogen van het arbitrale trio genesteld. Afgekeurd.
Het zal ons altijd een raadsel blijven waarom, zoals wel meer arbitrale beslissingen vanmiddag. Feit blijft dat wij de morele winnaars waren, wij gaven weer niet op. En dat is de reden waarom wij nog fier BOVENAAN staan.
Supportersverslag van de site www.idordt.nl
Foto 1: Erwin Spek
Foto 2: Martin Berkhout
