Bezinning in de lichtstad

Na het lawaai van de Kerstmarkt keek ik uit naar een rustpunt. Mijn wens ging al snel in vervulling, Dordt speelde op maandagavond uit tegen Jong PSV in het Philips Stadion. Een betere stilteplek had ik niet kunnen bedenken. Het stadion ademde met zijn ruim 250 bezoekers nog meer rust uit dan een klooster vol doofstommen. De galmende leegte nodigde uit tot het zingen van FC Dordrecht liedjes of schreeuwen van willekeurige woorden, mocht je nog adem over hebben gehouden na de beklimming van 300 traptreden naar het uitvak.

Het spel nodigde in de eerste helft vooral uit tot een moment van bezinning. Misschien waren de spelers geintimideerd door het grote niks om zich heen, ze waren er in ieder geval door geinspireerd.  Dit was niet het FC Dordrecht waar ik met liefde een sprong voor in de hekken waagde. Dat was in dit stadion ook redelijk onmogelijk. Achter een muur van glas zagen we onder ons elf strijders die ontredderd tegen spelers als Bakkali, Manolev en Josefzoon opboksten. Kennelijk mag je je na genoeg Eredivisie ervaring een belofte noemen. Het is geen excuus, FC Dordrecht kan clubs als Bayern of Real Madrid huilend naar huis sturen wanneer het op gang is. Maar de gevaarlijke voetbalmachine werd vooralsnog niet aangezwengeld. Het was Jong PSV die de eerste klap uitdeelde, Jozefzoon scoorde na 26 minuten de 1-0. De stadionspeaker kon zijn geluk niet op, alsof hij voor een uitzinnige menigte stond schreeuwde hij de tussenstand door de boxen.

Wij haalden onze schouders op en dachten aan de ommekeer die vast nog zou komen. Bij het rustsignaal was het optimisme wat geslonken, naast me mompelde een supporter: “mogen we nu naar huis, misschien ben ik dan op tijd voor Spoorloos ofzo.” Zolang er nog een tweede helft was, was er nog hoop. Trainer Harry had twee frisse spelers ingebracht en zag dat er weer wat vaart op het veld voorbij vloog. Zie je nou wel, we kunnen het nog. Maar het feest duurde slechts 10 minuten, uit het grote niks kwam de 2-0 die vriend, vijand en Warner Hahn verraste. Onder onze tribune hoorden we een handjevol PSV supporters juichen, het zorgde niet voor meer sfeer. Dit ging zo’n avond worden dat waar alles net niet lukte. Het geluk van de koploper was op en de voetbalmachine was vastgelopen. De 3-0 in de 81e minuut deed ons niet zoveel meer. Apathisch staarden we in de verte waar we onze helden zagen voortploeteren. Alsof je naar een auto-ongeluk stond te kijken.

In de bus werd de wedstrijd op fluistertoon geëvalueerd, zolang je het niet hardop zei was het misschien niet echt gebeurd. Om de avond toch nog een beetje positief af te sluiten sprak ik wat supporters moed in. Vrijdag spelen we uit tegen Almere City FC, normaal gesproken één van de meest sfeerloze uitwedstrijden van het seizoen. Dat zal na de ambiance van een leeg Philips stadion aanvoelen als een warm bad. En zo heeft elk nadeel ook weer zijn voordeel.

Dit verslag is gepubliceerd op iDordt.nl

’24 & ’25 collectie
de nieuwe tenues

Shop
Nu

’24 & ’25 collectie

Shop
Nu

De nieuwste tenues

Shop
Nu