Van toen naar nu: Warner Hahn

Ruim tien jaar geleden stond Warner Hahn onder de lat aan de Krommedijk en schreef hij historie door met FC Dordrecht te promoveren naar de Eredivisie. Volgens de doelman is dat nog altijd het mooiste moment uit zijn carrière, maar er lonkt nog iets groters: een WK-ticket met Suriname. Een mogelijke kroon op zijn indrukwekkende loopbaan — en dus zocht FC Dordrecht contact met de inmiddels 33-jarige goalie.

In de rubriek Van toen naar nu spreekt FC Dordrecht met oud-spelers die naam maken in het buitenland en halen we herinneringen op aan hun tijd aan de Krommedijk. Deze keer spreken we met Warner Hahn, die op dit moment onder de lat staat bij het Zweedse Hammarby IF.

“Ik heb het hier onwijs naar mijn zin,” begint Hahn, die momenteel in Stockholm woont. “Het leven is hier goed. Het is een van de mooiste en welvarendste steden ter wereld. Mijn kinderen hebben het naar hun zin en mijn vrouw heeft een leuke baan.” Ook de Zweedse voetbalcompetitie bevalt hem goed. “Als we thuisspelen, zitten er gewoon 30.000 man op de tribune. Het is echt geweldig.”

Voor hij settelde in Zweden, speelde hij een jaar in Japan voor Kyoto Sanga. “Dat was echt een hele gave periode. Voetballend gezien was het niet zoals ik van tevoren had gewild, maar daarbuiten was het heel cool.” Hahn onthult dat zijn toenmalige trainer de reden was dat hij het niet altijd naar zijn zin had. “Hij leidde de groep op een bepaalde manier die niet bij mij paste. Dat kwam niet alleen door hem, maar ook door mij. Vlak voor ik wegging, waardeerden we elkaar wel en hebben we het goed kunnen afsluiten, maar het was geen match.”

Uiteindelijk speelde hij vier officiële wedstrijden voor Kyoto Sanga. Naast het voetbal was het wel een heel waardevolle periode, vertelt Hahn. “Het is natuurlijk een heel andere cultuur en een prachtig land. Ik spreek inmiddels ook een woordje Japans.”

FC Dordrecht

Voor zijn buitenlandse avonturen kende Warner Hahn ook in zijn thuisland een aantal grote successen, waarbij de promotie met FC Dordrecht naar de Eredivisie er met kop en schouders bovenuit steekt. Het begon allemaal in de zomer van 2012, toen de doelman transfervrij de overstap maakte van Ajax naar FC Dordrecht. “Ik voelde me meteen welkom. Er was niet veel, maar we deden het gewoon met wat we hadden. We hadden echt een leuk team met goede gasten, maar het tweede seizoen was pas écht top. Als je kijkt waar al die jongens nu voetballen — dat is echt niet normaal voor FC Dordrecht.”

Hahn was in zijn tijd bij Dordrecht net twintig jaar oud. “Ik was zo zorgeloos; die periode bij Dordrecht was de mooiste tijd uit mijn carrière. Ik had ook weinig verantwoordelijkheden naast het veld, waardoor ik mij volledig kon focussen op het voetbal.”

Wat ook bijdroeg aan de positieve herinneringen die Hahn heeft aan zijn periode bij de Schapekoppen, was het spelen op vrijdagavond. “Dordrecht had zeker geen geld voor een wedstrijdbonus, maar als we wonnen, kregen we wat geld toegestopt van Marco Boogers. Wat zal het zijn geweest, misschien honderd euro? Dan gingen we met twaalf, dertien man naar Rotterdam. We hadden dan genoeg om samen een fles in de club te kopen. Tegenwoordig is dat niet meer denkbaar; nu is alles veel professioneler,” lacht Hahn.

Wat ook ten grondslag lag aan de goede sfeer in de groep, was een bijzonder teamuitje. “We zijn in de voorbereiding op het nieuwe seizoen met de hele selectie naar Curaçao gegaan. We hebben daar een toernooi gespeeld, en daar is eigenlijk de basis gelegd voor het tweede seizoen. We kregen toen ook wat aanvulling van nieuwe spelers, en dat seizoen was echt niet normaal.”

 

Promoveren naar de Eredivisie

Uiteindelijk leidde het tot het winnen van de eerste periodetitel. “Toen ontstond al het gevoel dat we dat seizoen echt iets bijzonders neer konden zetten.” Toch lukte het de ploeg van Hahn niet om direct te promoveren en moesten de Dordtenaren hun meerdere erkennen in Willem II, dat er met het zilveren schild vandoor ging. Vervolgens lukte het alsnog om te promoveren — via de play-offs, waarin de ploeg van Hahn in de finale moest afrekenen met Sparta.

“We hadden Sparta al twee keer eerder in de competitie opgerold, dus we hadden het gevoel dat het niet fout kon gaan. Zij speelden met zoveel druk – zij móesten promoveren. Wij speelden daarentegen heel vrij. Ik had wel wat wedstrijdspanning, maar de sfeer in de groep was ook op die beslissende dag heel relaxt.”

FC Dordrecht won, nadat het in de heenwedstrijd op Het Kasteel 2-2 werd, de return in eigen stadion met 3-1. De Krommedijk barstte in euforie uit, al hoopte niet iedereen op een positieve afloop. “De club was in aanloop naar de finalewedstrijd in tweestrijd,” onthult Hahn. “Iedereen wilde natuurlijk dat we zouden promoveren, maar het was eigenlijk niet goed voor de club. Er moest nog zoveel gebeuren, onder andere aan het stadion. Marco Boogers heeft toen ook gezegd: het ideale scenario is dat we Sparta helemaal wegspelen, maar dat we in de allerlaatste minuut verliezen.”

Uiteindelijk wilde Hahn wél gewoon winnen en met FC Dordrecht de Eredivisie in. “Onderling hebben we gezegd: we moeten het nu gewoon doen. Ik denk dat dat wel mijn mooiste herinnering aan mijn voetbalcarrière is tot nu toe: promoveren met FC Dordrecht, met een team waarvoor niemand van tevoren een stuiver gaf.”

“In mijn tijd was Dordrecht thuis altijd een gekkenhuis. Het zat altijd stijf uitverkocht en ploegen kwamen er niet graag. Vorig jaar heb ik ook met veel plezier Dordrecht gevolgd, ik heb echt genoten. Ik blijf het volgen — Dordrecht zal me altijd bijblijven. Wat we toen hebben bereikt, is echt wel iets historisch. Dat is nog steeds het mooiste uit mijn carrière.”

 

Verhuurperiodes

De promotie met FC Dordrecht leverde Hahn een transfer op naar Feyenoord. Een droomstap die voor de doelman helaas niet de gewenste afloop had. Hij werd meteen verhuurd aan PEC Zwolle, waar hij de KNVB Beker won én in de laatste speelronde van het seizoen tegen zijn werkgever Feyenoord speelde. “Wij wonnen toen met 3-0 en zij liepen Europees voetbal mis”, vertelt Hahn. “Ik ben daar heel stellig in: als ik word verhuurd, word ik verhuurd. Toen wij wonnen van Feyenoord, voelde ik me goed. Ze hadden me niet nodig, anders was ik niet verhuurd. Ik speelde toen voor Zwolle en ik gaf alles voor die club. Maar ook voor mijn teamgenoten, die op dat moment gewoon mijn vrienden waren.”

Twee seizoenen later volgde een nieuwe verhuurperiode, ditmaal bij Excelsior, waar Hahn opnieuw met 3-0 van Feyenoord won. “Ik werd toen verhuurd aan Excelsior, nadat ik anderhalf jaar lang eruit was geweest met een kruisbandblessure,” vertelt Hahn, die door de overwinning op Feyenoord het kampioensfeestje verpeste. “Van tevoren ging het veel over mij, want als ik een fout zou maken, zou het lijken dat ik Feyenoord had geholpen. Ik vond toen dat Feyenoord het op eigen kracht moest doen.”

Feyenoord werd uiteindelijk een week later kampioen, terwijl Hahn nog onder de lat bij Excelsior stond. “Ik baal daar niet van. Ik had dat seizoen geen wedstrijden gespeeld, dus dan had ik ook geen bijdrage aan het kampioenschap. Ik vond het natuurlijk wel geweldig voor die jongens.”

“Tuurlijk denk je soms: wat had het mooi geweest als ik daarbij was geweest. Maar dat had betekend dat ik een half jaar stil had gezeten. Nu had ik achttien wedstrijden gekeept voor Excelsior in de Eredivisie — al met al was het een win-winsituatie,” sluit de keeper af.

Na zijn periode bij Feyenoord speelde Hahn drie succesvolle seizoenen voor sc Heerenveen, waarna hij een aantal maanden zonder club kwam te zitten. “Het was een lastige periode, want het was ook nog eens tijdens COVID. Ik had m’n contract niet verlengd en dacht: we zien wel wat er gaat komen. Ik had toen een klein scheurtje in m’n meniscus en moest geopereerd worden. Toen ik klaar was met revalideren, begon de lockdown en waren clubs heel voorzichtig met het aantrekken van nieuwe spelers. Uiteindelijk heb ik een half jaar zonder club gezeten, maar gelukkig kwam RSC Anderlecht uit het niets voor mij.”

Zweeds avontuur

Na zijn periode bij Anderlecht keerde Hahn voor een half jaar terug in Nederland om voor Go Ahead Eagles te keepen, waarna hij het buitenlandse avontuur in Zweden aanging. “Ik wilde heel graag nog een keer in het buitenland spelen. IFK Göteborg kwam toen; mijn vader kende die club van vroeger, het is een grote club. Ze kwamen bij mij uit via hun scoutingapparaat en ik heb geen moment getwijfeld — ik heb het gelijk gedaan.”

Het is inmiddels 3,5 jaar geleden dat Hahn naar het buitenland is verhuisd, en of hij nog terugkomt, durft hij geen uitspraken over te doen. “Ik blijf natuurlijk een voetbalnomaad, dus je weet het nooit. Maar op het moment zit ik hier heel goed en zie ik mezelf ook na mijn voetbalcarrière nog best wel even blijven.”

WK met Suriname?

Deze interlandperiode kan het allemaal gaan gebeuren voor Warner Hahn en zijn Suriname. Met nog vier wedstrijden te gaan, staat Suriname bovenaan in de groep. “Het land staat helemaal op z’n kop. We staan nu bovenaan in de poule en deze interlandperiode moeten we thuis tegen Guatemala en uit tegen Panama. Als we twee goede resultaten halen, zit het er eerder wel in dan niet in.” De eerste plaats pakt een ticket voor het WK; ook de twee beste nummers twee gaan naar het eindtoernooi.

“Een WK met Suriname zou de bekroning op mijn carrière zijn. Dat is als voetballer het hoogst haalbare, al helemaal met Suriname. We doen het op z’n Dordts: met een ploeg waar niemand van tevoren een stuiver voor gaf”, sluit Hahn trots af.

FC Dordrecht wenst Warner Hahn vanavond om 23.00 uur veel succes als zijn ploeg het opneemt tegen Guatemala.